اگر آیی محبت میکنی تو

اگر آیی محبت میکنی تو
به دنیایم قیامت میکنی تو

زپا افتاده ای در خاک حسرت
بلند سروی به قامت میکنی تو

اگر آیی عنایت میکنی تو
بعشق عرض ارادت میکنی تو

توای پیشوای عشاق زمانه
به میزان صد عدالت میکنی تو

دل درویش من مهمان سرایت
اقامت را اجابت میکنی تو

منم بیمار زخمی از جدایی
به درمانم طبابت میکنی تو

یقین دارم اگر باشی کنارم
مرا اینگونه راحت میکنی تو

بمان تامن بمانم در کنارت
بجا حس رفاقت میکنی تو

تو آن لطف خدایی بر سیاوش
محبت بی نهایت میکنی تو
سیروس مظفری

صدبار اگر به خاک غم افتادم

صدبار اگر به خاک غم افتادم

هربار اگر به باد دهی بنیادم

خیزم زخاک چو لاله ای بشکفته

از جنس بهار و زاده ی خردادم

سیروس مظفری

دیروز به هیچ و امروز هیچ به هیچ

دیروز به هیچ و امروز هیچ به هیچ

فردا به هیچ و هر روز هیچ به هیچ

دیروز بناز، امروز بساز و فردا بتاز

این سوزبه هیچ و غم جانسوز هیچ به هیچ

سیروس مظفری