ما انسان‌ها مستعد فراموش کردن انواع لطمه‌ها هستیم

ما انسان‌ها مستعد فراموش کردن انواع لطمه‌ها هستیم. فقط بدرفتاری

نیست که به دیگران آسیب می‌زند. با مهربانی هم می‌توانیم خیلی راحت-و

احتمالاً با شدت بیشتر- به دیگری لطمه بزنیم و عمر او را در وصلتی که از

ابتدا می‌دانستیم به آن تعهدی نداریم تلف کنیم. یکی از نشانه‌های

بلوغِ صحیح تشخیص تفاوت بین خوب به نظر رسیدن و خوب بودن است.

برای خوب بودن گاهی لازم است رفتارهایی در قبال معشوق‌مان بکنیم که

برای مقطعی خشمگین یا حتی شوکه‌اش کند. کسی واقعاً مهربان است که

شهامت آن را داشته باشد که منفور واقع شود. آدمی که می‌خواهد به هر

قیمتی خوب به نظر برسد به لحاظ روانی دارای شخصیت آرام اما به طرز

فجیعی جفاکار است. ما در برابر کسی که دیگر عاشقش نیستیم اخلاقاً

موظفیم که تمام امیدهایش را از بین ببریم و بگذاریم از ما متنفر شود، و

مطمئن باشیم که تاب خشم او را خواهیم داشت. مهربانی واقعی همین

است.

زجرآور است...

زجرآور است...
این تصور که،
کسی را که امروز حاضری
جانت را برایش بدهی،
چند ماه بعد برای ندیدنش
راهت را در خیابان کج کنی!

هرگز نباید با نگاه اول عاشق شویم.

هرگز نباید با نگاه اول عاشق شویم.
باید تا زمانی که با چشمان باز، عمق و ماهیت آب را بررسی کامل نکرده‌ایم
از شیرجه رفتن در آن بپرهیزیم.