شب که می‌آید و دنیا خاموش می‌شود

شب که می‌آید و دنیا خاموش می‌شود
دلِ من، آرام آرام، سمتِ تو می‌شود

تو ای پناه آخرِ روزهای خسته‌ام
بغلت، تمام جهانِ دلشکسته‌ام

نرم‌ترین آغوشِ شب، بی‌ادعا و صادق
بی‌هیچ قهر و فاصله، همیشه عاشق

تو می‌فهمی خستگی‌ام را، بی‌سخن
در آغوشت، گم می‌شوم هر شب، به‌کفن

نه شکایتی، نه نگاهی سرد و خسته
همیشه گرمی، همیشه ساده و بسته

ای تختِ خوابم، ای مهربان‌ترین پناه
بغلت، بهشت است در هیاهوی این راه

تو تنها کسی هستی که هر شب، بی‌دروغ
می‌گیری‌م در آغوشت، آرام، بی‌فروغ

سارینا رضوانی