گفتم هرچی خدام بگه ،

گفتم هرچی خدام بگه ،
حرف ، حرفِ خُدامه

شاید عشقش ،
سرِ از بدن جُدامه

من که حتی نمیدونم ،
خیر و شرّ،
برام کدامه
اون همیشه بیداره که ،
حافظِ لحظه های ،
ظاهراً کوتاه ولی مُدامه

من عاشقِ آسمونم و،
دنیاطلبه که ،
واله ی دنیاست
اون ابن ملجمه که ،
عاشقِ هُتامه
نمیدونه این سر و شکل ،
همه ش یه دامه
این چه زیبایی ای ست که ، بند به زُکامه

امان ازاین سر و مغزِ بلکامه

با آسمونه که همیشه ،
وقتِ شروعه
وقتِ افتتاحه
دراین دنیا که همیشه ،
وقتِ اختتامه
این چه دنیایی ست که وقتی میروم ،
دیگری جامه ؟

بلکامه پُر آرزو
بهمن بیدقی