به جاده ها گفته ام

به جاده ها گفته ام
بی تابم
از رستاخیزی بلند
به کوتاهی عمر

نمی هراسند
قدم های عاشقم
از زُمختی تاول ها
در گذار ریل های طویل
آه؛
که عاشق ترم می کند
خزان برگ ها
و هم آوایی مهاجران
پیچیده در باد

نجوایی
به گوش می رسد
رعشه ی عجیبی
در آوازهای ناخوانده
پنهان است.
تو اما
در سکوت آشکاری...

سپیده رسا