بیراهه

بیراهه های مجعد گیسو،
تو ،
من.
در انضمام پیوستن،
پیراهنان بی پیرایه ی پندارها.
برای آبتنی های پروانه ها،
پرده ها و پرگارها.
این تک چکاوکان کوچه ها
و کوچ ها
با پرستوها .
پرستاران وام‌دار ویرانه ها.
بادی که می وزید ،
می خرامیدن ها،
نوشته های انگشت ها
خزیدن ها
ریختن ها
رنگ بی درنگ تردید ها،
و باز های اوج گرفته ،
آسمان های یاغی.
باز پیراهنان سرخ دشت های دهشت.

فرید خانی تراکمه