ای دلبر تبریزی ام تا کی مرا غم میدهی؟

ای دلبر تبریزی ام تا کی مرا غم میدهی؟
تا کی مرا با عشوه ها اندوه عالم میدهی؟

افتاده ام در راه تو شاید از اینجا بگذری
بر برگ پاییزی من باران نم نم میدهی

هستم اگرچه مست تو، جا مانده در بن بست تو
تو همچنان داری مرا پیک دمادم میدهی

چون ماهی رقصنده ای تا غرق احساست شوم
سهم عطشناکی من یک چشمه زمزم میدهی

غرق بهاری و به محض اینکه میخندی به شوق
عطر گل نیلوفر و شب بو و مریم میدهی

دادی به من این قول که هستی کنارم تا ابد
پیمان شود در دست من، دستی که محکم میدهی

حوایی و تا باز هم من را کنی دور از بهشت
سیبی به رنگ وسوسه داری به آدم میدهی

گشتم خراب از دوری ات، رحمی نما بر نوری ات
ای دلبر تبریزی ام تا کی مرا غم میدهی؟
آرمین نوری