بیهوده دل را هرکجا باخود نبر ای دوست

بیهوده دل را هرکجا باخود نبر ای دوست
ناز نگاه هرکه را دیدی نخر ای دوست
دل ارزشش بسیار و تن سرمایه اش عقل است
سرمایه ی تن نیست درتو بی اثر ای دوست
سرچشمه ی احساس ما عشقیست بی پایان
درعشق میبینی هزاران دردسر ای دوست
لطفی کنُ و دل درمسیر عاشقی ننداز
هرشاخه از این باغ باشد بی ثمر ای دوست
گویم ولی حرف مرا باور نداری تو
گفتار من کی می رود درگوش کر ای دوست

لیدانظری