فراوان خوابیده ام

فراوان خوابیده ام
در لابلای محال وجود
به انتظار سجود
و لحظه ها در قنوت خیال
رسیده اند به سجده شک
آه از شکوه طلوع سیب
به زایش اشتباه حوا
تکرار این فرود شک
در هیاهوی سکوت
می برد مرا
به حریزانی دیگر
کسی آرام می خواند
وصال نزدیک است.

 سپیده رسا