آغوش تو پُر لطف و کَرَم چون پَر ِ قویی

آغوش تو پُر لطف و کَرَم چون پَر ِ قویی
اندازه‌ی گل‌های جهان خوش بر و‌ُ بویی

رد می‌شوی از حجم مصائب به ظرافت
ترسی به دلت راه ندادی سَر  ِمویی

سلطان رئوفت به لبت شعر و ترانه
در اوج پریشانی و غم ، خنده به رویی

ضرب‌المثل عشق شدی عاشق مطلق
پروانه صفت پیله دَری بر سر ِ کویی

بر بال و پَرَت حکم شکستن بنوشتند
در هر دو سرا در پی آنی که برویی

شایسته‌ی عشقی و لقب‌های فریبا
مادر که شدی خالق  هر خُلق نکویی

فریما محمودی