در بیابان مانده ، حیرانم ، نمی دانم کی‌ام

در بیابان مانده ، حیرانم ، نمی دانم کی‌ام
اشک ِ مانده روی مژگانم ، نمی دانم کی‌ام

در تب و تاب ِ گدار عاشقی سرگشته‌ام
سائل ِ مست ِ پریشانم نمی دانم کی‌ام

چون نِشَسته روی دامانم گناهان بزرگ
من هنوزم یک مسلمانم ؟ نمی دانم کی‌ام

طالب ِ اعمال ِصالح من نبودم تا به حال
گر چه از اول پشیمانم ، نمی دانم کی‌ام

سر به راه عاشقی وُ من ؟ نبودم هیچگاه
در پی یک راه آسانم ، نمی دانم کی‌ام

صد خطا ، صد ادعا ، بنیان عشقم روی چیست؟
مثل سنگ روی میزانم؟ نمی دانم کی‌ام

هیچکس با من نبوده همره ِ دلواپسی
کِشتی ِ در راه ِ طوفانم ، نمی دانم کی‌ام
فریما محمودی