دردهایم را شنیدی بی دوایی تابه کی؟

دردهایم را شنیدی بی دوایی تابه کی؟  
مـُردم  از  داغ  فراقت بی وفایی  تا به کی

نذر کردم  تا که  برگردی  به قربانت شوم
ای عزیز جان بگو درد آشنایی  تا  به  کی  ؟
گفته بودی خواهم آمد تا که غمخوارت شوم،،
من پر از درد و فغانم، این جدایی تا به  کی،        

مرغکی  پر  بسته  ام  در  پشت  قاب  پنجره،،
خسته از رنج و غمم آید رهایی تا به کی؟

عمرِمن در حسرت دیدار تو طی شد ولی
همچنان در دام این عشقم فدایی تا به کی

حسرت دیدار مانده بر  دل بی تاب من
ای فلک مهمان نوازی کن ، جدایی تا به کی؟

صدیقه جـُر