گریه می کند

گریه می کند
رنج می کشد
و صبر می کند

سر بر آستان مرگ می گذارد
بر شانه هایش می گرید
اما نمی میرد
خاک عاشقی صبور است
بر برگ های پاییز بوسه می زند
تقدیر جهان را عوض می کند
جوانه ها را بیدار می کند
و درخت ها را خواب می کند

اما
خود هرگز نمی میرد

خاک
عاشقی صبور است
که سالها و سالها
برای آسمان صبر می کند

ومن
همانم
که از خواب آمده ام
چون خاک عاشقم
و چون خاک روزی
صبوری را خواهم آموخت


"جبران خلیل جبران"