تو بهترین شعر من باش

تو بهترین شعر من باش
در این روزگار بد
که در کوچه های خیابان شعرم
یکی در میان عزا و عروسی ست؛
در بن بست غزل هایم
صدای پایکوبی به گوش می رسد
و از خانه های تاریک
صدای شیون مرگبار,
نمی دانم این گُل های پژمرده
مصیبت کدام گناه ریخته شده بود
که این چنین تمام سطرها خونین شده اند
برای قافیه هایی که
فریادهای بی صدای گلویشان
از دهان هیچ شاعری متولد نشد!

مرتضی سنجری