از چشمانت! به آسمان آبی می افتم

از چشمانت!
به آسمان آبی می افتم

از لابه لای سیاهیِ موهایت ،
به شب می رسم

در صدای تو سقوط می کنم ،
تا لهجه ی باران را بسُرایم

نوک انگشتانم
به امید آغوش ِ دستانت ،
به خواب زمستان فرو میروند

تصنیف ِچین های بهم ریخته یِ پیراهنت را
دنبال می کنم

مسیر ها را
به هم دوخته ای!
از هر طرف که بیایم
به آغوش ِ دستانت می رسم..
صدیقه بیگلری