عطر دستانت را

عطر دستانت را
از پوست تن ِ گیسوانم نگیر
بگذار زندگی ببافم

صدیقه بیگلری

از چشمانت! به آسمان آبی می افتم

از چشمانت!
به آسمان آبی می افتم

از لابه لای سیاهیِ موهایت ،
به شب می رسم

در صدای تو سقوط می کنم ،
تا لهجه ی باران را بسُرایم

نوک انگشتانم
به امید آغوش ِ دستانت ،
به خواب زمستان فرو میروند

تصنیف ِچین های بهم ریخته یِ پیراهنت را
دنبال می کنم

مسیر ها را
به هم دوخته ای!
از هر طرف که بیایم
به آغوش ِ دستانت می رسم..
صدیقه بیگلری