که قلبم شکستی امیدم نبودی

که قلبم شکستی امیدم نبودی
به پایان شب ها سپیدم نبودی

چو از برگ  گلها دلم  را بریدی
تنت هم نلرزد که  بیدم نبودی

سفر کرده بودی خیابان  نفهمد
شتابان  به هر جا دویدم  نبودی

دلم را به آغوش گرمت سپردم
به سرما چه دردی  کشیدم نبودی

شدم عاشقت زندگی تلخ تر شد
غمت را به قلبم چشیدم  نبودی


من از بی وفایان  وفا چشم دارم
جوانم به پیری رسیدم نبودی

عرفان علیخانی