عاشقی پیرم... ولی مَنعم مکن ای نازنین

عاشقی پیرم... ولی مَنعم مکن ای نازنین
زَخم دِلها خورده ام مَرهم مکن ای نازنین

درد دلها با تو کردم تا شوی هَمسانِ من
با تو قلبم گرم شد، سَردم مکن ای نازنین

من گریزان بودم از دنیای فانی، مَه جبین
با تو مَستم هر زمان، تَرکَم مکن ای نازنین

دِلبری کردن به رسمِ عاشقان اخلاق توست
خُلقِ زیبایت فراوان ، کَم مکن ای نازنین

عشق پیری گر بجنبد، سر به رسوایی زَند
عِشق ، پیرم کرد رسوایم مکن ای نازنین

پای چشمانت نشستم لیک بستم چشمِ خود
چشمِ خود را لحظه ای بر هم مکن ای نازنین

بَعدِ هِجرانم ، نِگارِ آسمانها باش..‌. چون
من دل آرامم ،،، پَریشانم مکن ای نازنین

جلال محمدی