خروشی که در عمق دریا نشست،

خروشی که در عمق دریا نشست،
طنینِ تو بود، ای شکوه که شکست
تو فریاد مردان تاریخ ما،
که در موج پیچَد تا مرزها.
بلندیت، به کوه و به افسانه ماند،
صدای غرورت به عالم رساند.
نه افسون، نه نیرنگِ بادِ عدو،
تواند بگیرد ز تو نام و سو.
تو خورشید سرخی، برآمد ز خاک،
که دل بر جهان نسپرد از محاک.
ز خونِ شهیدان، تو رنگین شدی،
به خون دلو غیرت آیین شدی.
در آهنگِ هر موج، شمشیر هست،
به هر قطره‌ات، مهر ایران نشست.
اگر دشمنی نام دیگر نوشت،
ندانست با خاکِ دل، عهد و کِشت.

تورا این جواب است از نسل فارس
که نامش خلیج است،خلیج فارس

میلاددرویشیان