ابر بی بارش

ابر بی بارش
نمای آسمان را
زیر چتر خود گرفته
دست برنمی‌دارد
از این بیهودگی
از زوال دائمی
از این روزهای خستگی
چشم داشتیم که ببارد
تا بشوید رد پای تنهایی
چه دانستم
ندانستم
که این پاییز خشک و
ابر بی بارش
ندارد انتهایی
که این
دلشوره خواب‌های طلایی
ندارد فصل بیداری
درمیان این هیاهو
ماندم که بیایی
بسان ابر بهاری
تو بباری تا بشوید
رد پای دوتایی
دست برداریم از خواب
بی حسرت بیداری
مهرداد درگاهی