در ظلمت شب راه عدم یافتم آخر

در ظلمت شب راه عدم یافتم آخر
از شوق، دل از عالم و غم یافتم آخر

رفتم ز جهان تا به عدم، گم شدم از خویش
آن گوهر پنهان ز قدم یافتم آخر

چون موج به دریا ز خودم رستم و گشتم
در وادیِ بی‌رنگ صنم یافتم آخر

هر نقش که دیدم همه جز نقش تو ناپاک
از خویش بریدم، ز حرم یافتم آخر

بر دوش فنا، پرده ز اسرار گشایند
آن سرّ نهان از دو جهان یافتم آخر

چون سایه شدم در طلب نورِ حقیقت
آن گمشده را در دلِ غم یافتم آخر

رفتم ز خود و سر به ره دوست سپردم
در وادی عشق، خودِ خُم یافتم آخر

ای گم شده در وادیِ حیرت، ره خود یاب
کز سوزِ جنون، جامِ ازل یافتم آخر

امین افواجی