شبیه قاصـدکی که به دست طوفان است

شبیه قاصـدکی که به دست طوفان است
از این جماعت  یاغی  دلم گریزان است

به هرطرف که کنم منـزلی  بنا  از عشق
به سنگ فاجعه آنی دوباره ویران است

مگر نه اینکه محبت رسد به گوهر عشق
چرا هرآنکه نماید چنین  پریشان است

بلای نازله از سوی حق چه می دانست
کدام خانه ز رعیت کدام سلطان است

گلایه از نم چشمان ما مکن ، وقتی
درون سینه ی ما غم همیشه مهمان است

تمام درد من از دل سپردنِ به شماست
هر آنکه دل به سیاهی دهد پشیمان است
دلی که داد به باد تباهی ام روزی
خبر نداشت که مجنون اسیر طوفان است

علی نصرالهی