آمدم خوش آمدم من آمدم خوش آمدم

آمدم خوش آمدم من آمدم خوش آمدم
خوش به دنیا آمدم، شوری به شعرم می زدم

آمدم تا بر جهان، شعر و غزل ها بِسپُرم
نمره ی آن ها اگر شد بیست، اما صد منم

تا کتابی از بَرم، ده ها کتابش آورم
در ریاضت و ریاضی، من ز هر کس سر تَرم

واژه ها را موشکافانه تداعی می کنم
شد بهار و آمدم با فصل نو، عاشق تنم

چون زیادی از خودم تعریف کردم من کنون
شعر خود کم می کنم چون من سعید عالمم

سعید مصیبی