دلم دریای خون اما نگاهم آسمان است

دلم دریای خون اما نگاهم آسمان است
میان آسمان و موج خون رنگین کمان است

سکون، مرداب بی رحم تنم تا همیشه
ولی دریای مواج خیالم بی کران است

تمام فصل ها در تار و پودم رخنه کرده
تنم پاییزی و روحم بهار نوجوان است

زمستان هم هزاران بار برجانم نشسته
ولی گرمای تابستانی ام مشرف بر آن است

همیشه انتخابم واژه های مهربانند
نگاهم تلخ می بیند ولی شیرین زبان است

اگرچه گاه در رفته تنم از کوره اما
در آتش سوختن ها قسمت من بی گمان است

عظیمه ایرانپور