در شعر می بافی کلاف آرزویت را

در شعر می بافی کلاف آرزویت را
پیدا کنم تا سرنخ راز مگویت را

تا پشت تنهاییت پنهان باشی و هر بار
از سر بگیرم ماجرای جستجویت را

از شرقِ گریه می رسی تا غربِ خندیدن
من از برم پس کوچه های تو به تویت را

دنیا نمی فهمد تو خوبی و همین کافیست
تا بشنوی این اعترافِ شاملویت را

وقتی ته نخ می رود تا جرم بوسیدن
یعنی زدی قید تمام آبرویت را

محمد سعید عرفانی منش