تو همان فرشته ِ بی بال و پری در من

تو همان فرشته ِ بی بال و پری در من
چو هر شب بی خبری می روی از تن

آن یار ِ بیچاره که دارم زندان در ضمیرم
مرا با خود می برد به رویاهای شیرینم...

زمین از خاک تهی و ابر در آرزوی باد
گُل با درخت تندی و کوه رازی سر داد‌..

تا می چرخد سرم رو به خورشید
سایه ها همگی می افتند پشت سرم...

از عمق جان دانم , غرل عشق می خوانی
از نگاه نهان خوانم , چه دردها می کشی

دفتر شعرهای من , در وصف خوبی های توست
آرامش ِ جان من , شعرهای بی مثال توست...

عشق ِ در من تنیده , با تاریکی همدست گشتی
از چشم ِ من دور مانده , مرا محبوب کردی ...!!

محبوبه برونی