پرسه های نافرجام می زند دلم

پرسه های نافرجام می زند دلم
در میان انبوه خاطرات
چه نامیرا رویایی
مرا در سر پابرجاست
وقتی
حرف ها از ترس زخم خاموش آند
و چشمانم که موج نگاه تو در آن خشکیده
کنار خنده هایم محو می شود,
اینگونه غمی در امتداد تنم متولد می گردد عریان
و گویی گورکنی همه آرزوهایم را پنهان می کند در چال گونه ام
مهدی شریفی