در پیله های درهم پیچیده

در پیله های درهم پیچیده
وتاریک احساس
عشق را باید
در دلی یافت
که مجنون وار
در پی از دست دادن لیلای خود
شتابان و
پروانه وار
سر از پیله در می آورد
وبه هر سو سرک‌می کشد
تا بیابد گم شده اندرون خود را
در این
عمر اندک وباقی مانده خودو
سر باستان وجودش نهاده‌
واین دگرگونی و هدیه
اسمانی را جشن بگیرد
در آن هنگام
ودر باوری
که :
نیک رویانِ عالم
صاحب معرفت
در کوچه پس کوچه های
عشق
در سماع وپای کوبی
پر سه می زنند
همراهشان شود
خارج از پیله های تنیده ای
در باورشان
تا بیابند خویشتن خویش را
در اندک زمان
باقی مانده
تا عشق وامید
نهایتی باشد
در درون دل هاشان
وعطشی
چکیده در حیات !
واین اغازی است
بر یک پایان !

بهرام معینی