بنوش ای باغ

بنوش ای باغ
از ذوق ِ آسمان
خاطره ای آبی
به یاد ِ ناگفته ها...

بنوش که چشم هایم
هنوز دلتنگ ِ خواب است
دلتنگ ِ فردایم ...
بنوش که صبح دم
بیدار شوم
با بوسه ات
در خواب های کهنه ام

بنوش از خان ِ آسمان
تا بستر ِ سبز ِ زمان
پهن شود
پای نفس های درد
تکیه دهد
فصل ِ غم...

بنوش از چوب ِ حراج
چوب ِ حراج ِ خدای مهربان
که مدتی بلند شده
بر بازار خلقت اش
در انتظار...

و من با سیب ِ ممنوعه
مظلومانه
مات شده
چون منصور در حیرتم
با سنگ ِ دوست ...

اگر هستی ؛ یار
قول داده ای مرا
یا بِکش کنار
آن هم به نگار
یا بزن به دار ...!!

محبوبه برونی