شکل موهای سفیدم بودم

شکل موهای سفیدم بودم
شب ها خواب نوازش می دیدم
صبح علی الطلوع که بیدار می شدم
روی سرم هنوز هم
رد پای پنج نفر مانده بود؛
انگار انگشتانت خواب مرا
تعبیر کرده اند
و این چنین تمام غم های عالم
زدوده می شد
از آینه پُر غبار دلم
گویی احساس جوانی
در روح نیمه جانم دمیده شد!
مرتضی سنجری