من آبستن یک شعر نامشروعم

من آبستن یک شعر نامشروعم
عکس های برهنگیمان را روی دیوارهای افکار
پوسیده این بهشت خیالی نقاشی می کشم
فک کنم کافر شدم
و
میدانی چیست
همین یکبار را
بگذار تا با رنگهای تنت دوست بدارمت
میچینمت
ای گناه رسیده و به آغوش میکشم تنه این درخت باکره را
بهشت را فقط شنیده ام...
تو باش بمان و بخوان
بهشت با تو ساختنیست...
چشم ها کورند و رنگ بی معنی ترین
اتفاق این شعر
تو باش و بمان
من این بهشت را می سازم... .

ساشا_رفعت