شبی از دریچه ی ماه به این برکه بنگر

شبی از دریچه ی ماه به این برکه بنگر
فرضیه ی دوری نیست که نیلوفران مرداب
با التفات سرانگشتهایت
راهی دریا شوند
بسکه طعم آبیت در فضا پراکنده
و سرچشمه هایت ، غوغاوش حضوری ممتد ست
حواسم را از چشم هایت پرکن
هوای بارش ِبارانت به جان کویر افتاده
و تمنای رویش سبزت بر تن تبدار پاییز
با رویایم یکی باش
که این آشفتگی را به آرام آغوشت پیوند بزنم
تا ساعت مرور عاشقی جاری ست بیا وبمان
درد کمی نیست
تو باشی ومن خیابانهای برگ ریز و بارانی را
بی دست های تو ، قدم بزنم
این پاییز فقط تورا کم دارد ، بیا...

نیلوفرثانی