از عصّه ات ای یار به میخانه نشستم

از عصّه ات ای یار به میخانه نشستم
هر توبه نمودم زَ غمت توبه شکستم

رفتی تو نگفتی که چه آید سَرَم آخر
غیرازتومن ای مه به کسی دل که نبستم

از داغِ فراقت همه روزم شده چون شب
دیدی صنما کرده غمت باده پرستم

بینی که چه آورده سَرَم هجرِ تو ای مه
این غصّه ات ای یار سبو داده به دستم

شیدایِ دوتا چشمِ سیاهم همه عمرم
هر عهد که با چشمِ تو بستم نشکستم

از بهرِ چه آخر سَرِ پیمان تو نماندی
پیمانِ ترا من که به عمرم نگسستم

هر گز نَرَوم کز سَرِ پیمانِ تو بیرون
هر عهد که بستم سَرِ آن عهد چو هستم

با آن همه غم گشته (خزان) بی کس تنها
قربانِ تو ساقی که کنی این همه مستم
علی اصغر تقی پور تمیجانی