آن چهرهِ تو، ماه شب افروز چه ها برد

آن چهرهِ تو، ماه شب افروز چه ها برد
کین دل ز تماشای تو دین از بَرّ ما برد
بر سعی خود افزود نرود دین و دل ما
آن سیل خروشان چو به سهل این دل ما برد
در حسرت آن بحر گران گشت چو ماهی
امواج خروشان رُخت این دل ما برد
در قلزم و امواج چنان مست چه ها بود
کین کشتی سرمست مرا بُرد و کجا بُرد
دان این دلِ دیوانه چه سودای تو دارد
من هیچ ندانم که چه دارم وچه ها از دل ما برد

سرالله گالشی