مه رخسار او بر دل آشنا بُوَد

مه رخسار او بر دل آشنا بُوَد
مجذوب چهره اش این کار عاشقان بُوَد

سخن عشق در آن لبخندها نهفته است
هر نگاه من به او رویای بی پایان بُوَد

چشم او در شب من روشنی می آفرید
با هر نگاهش دل مملو از نوا بُوَد

آن همه درد و غمم محو جلال او شدند
که به هر ثانیه اش دریایی از معنا بُوَد

امیرعباس پورطهماسب