گوهَر ِ لَعلِ بَدخشانت ، ز پروین آمدست

گوهَر ِ لَعلِ بَدخشانت ، ز پروین آمدست
جُوهر ِدریای عشق ،از کِلک ِ زرّین آمدست

در هوای ِعشق ِتو ، پَر می کشد صهبای وصل
از فراق ِ روی تو ، این خُمره سنگین آمدست

راه و رسم ِ دل به جا آوردن و ،دل باختن
گاه در راه ِ تو شیرین،گاه غمگین آمدست

در نیستان ِغم انگیز ِتو ، دل آتش گرفت
در هوای وصل ِتو ،گلهای رنگین آمدست

دست ِپاکت در طلوع ِصبح ِ صادق پرگرفت
روی ِ بام عشق ،از دست تو آمین آمدست

دست ِ تقدیر فلک ، ما را به تو خواهد رساند
بوی ِیاس و بوی وصل و بوی نسرین آمدست

شاعری آواره ام ،افتاده بر خاک رهت
سر به زانوی ادب،در راه تمکین آمدست.

اللهم عجل لولیک الفرج والعافیه والنّصر
سیدمحمود سید موسوی

این قامت ِ خمیده ِ هلال ِ محرّم است

این قامت ِ خمیده ِ هلال ِ محرّم است
این ماه ِنو رسیده پرازماتم و غم است

از قحطِ آب و شور و نشور و تف ِ زمین
سوزو حرارتی ست که درجان ِشبنم است

این تابناک سر ، که به نیزهِ شدهِ بلند
از پیکر ِ بریده ی ِ اولاد ِ خاتم است

این حجم ِ اتّفاق ، ز سقیفه شروع شد
ور نه حسین ، زاده ی نور ِمسلّم است

دستی اگر فتاده به روی ِ زمین ز ِکین
نقش ِزمین ز ِضربت ِاولاد ِمُلجَم است

این سوز ِالعطش که بلند شد به آسمان
در نینوا ، ز ِغفلت ِ این روز ِ اعظم است

این سرو ِخم شده ز ِستم دختر علی است
در التهاب جنگ ، چه پویا و محکم است

حلق ِ صغیر ِ اصغر ِ بی شیر ، ز ِتشنگی
بهر ِقبول ِتیرِ سه شعبه ، مُصَمّم است

قامت بهار ِ باغ ِ فدک ، پرچم ِ قیام
از دست ِروزگار ِفرو مایگان خم است

از غربتی که بر دل ِ اهل ِ حرم نشست
هر چه فلک بر سر ما می زند کم است

تا ریخت خون ِحلق ِشَه دین ، بر زمین
دنیا و کار و بار ِجهان جمله درهم است .
سید محمود سید موسوی