پشت لبخندِ سکوتت، غمِ صد تقدیر است

پشت لبخندِ سکوتت، غمِ صد تقدیر است
هر نفس در دلِ تو آینه‌ی تطهیر است

جسم در بند، ولی روح به پرواز بلند
مرغِ جان است که در سایه‌ی هر تقدیر است

تو اگر از منِ دیوانه کمی دلگیری
عاشقی محنتی از سلسله‌ی زنجیر است

بر دلم خنجرِ لبخندِ تو شد چون شمشیر
خنده‌ات فتنه‌گر و بوسه‌ات آتش‌گیر است

چشمِ تو چاهِ تمنای هزاران لیلی‌ست
عشق در حوصله‌اش از تپشش، تسخیر است

ماه افتاده به گیسوی تو، اما خاموش
نورِ پنهان شده‌اش، رازِ دلِ شب‌گیر است

در دلِ زخم، امیدی‌ست شبیه خورشید
که پس از صبر، به روییدنِ شب تعبیر است

ماه خاموش غزل بودم و در پرده ی شب
آنچه خواندی نفسِ سوخته ام درگیر است
مهرداد خردمند