حالِ ما با شعرِ طَناز دلت خوش می‌شود،

حالِ ما با شعرِ طَناز دلت خوش می‌شود،
زندگی با حضورِ مِهرنازگلت خوش می‌شود.

دل اگر با مهر و لبخندِ طبیبی گرم شد،
سوزِ سرمای زمستان هم برایت خوش می‌شود.

می‌رود این روزها، می‌رسد ایّامِ خوش،
تا ببینی رویِ طِیّب، احوالِ دلت خوش می‌شود.

گرچه بارانی‌ست چشمِ نرگس از فِراق،
با عطر نسیمِ دلنشین، روزگارت خوش می‌شود.

هر کجا لبخندِ اقبالت طلوعی تازه کرد،
بی‌گمان، دنیا در همان لحظه برایت خوش می‌شود.
احمد برزگری