با این همه اندوه تنها هستیم

با این همه اندوه
تنها هستیم

دهانِ
کوچکِ سرخِ ستاره
باز مانده است
وَ ، یک پنجره
رو به فاخته
تاچند کوچه می خواند

می ماند
گُلِ سوری
به سینۀ مهتاب
وَاین میله هاکه
ازقفسِ
بال هایِ پرنده می آید

دستی ، برکلونِ تردید
چشمی
با با دهانِ کوچکِ سرخِ ستاره
حرف می زند
حرف
می زند ...

فریدون ناصرخانی کرمانشاهی