همچـو حـافـظ ، قـلــم ت ، شـعـرِ کُـهَــن می آرَد

همچـو حـافـظ ، قـلــم ت ، شـعـرِ کُـهَــن می آرَد
ایـن چـه عشقـی است که دل را به سُخـن می آرَد

بی سبـب نیست کـه گفتنـد: مسیحـاست دَمَـت
شــعــــرَت از روزِ ازَل ، روح بـــه تَـــــن مــی آرَد

هَـمـــه آفــاق پُـــر از شَـعـــرِ مَسیـحــایَـت بــاد
ز هـــوای دلِ تــو ، مُـشـــکِ خُـتَـــن مــی بـــارَد
چــو نسیمـی کـه کُنَــد زنــده ، تنـی بی جــان را
ســر بــه صـحـــرا زدگــان را بــه وطَــن مـی آرَد

بیــت بیــتِ مــن اگـــر زهـــرِ هــلاهـــل بـاشـد
بیــت بیــتِ تـــو ، حَــلاوت بــه دهـــن مـی آرد

( فــاش مـی گـویـَم و از گفتــه خـود دلشــادم )
شـعــــرت از روزِ ازَل ، روح بـــه تَـــــن مـــی آرَد

جمال الدین بخشنده