رفته ای وعطر یادت در هوا جامانده است

رفته ای وعطر یادت در هوا جامانده است
خیمه ی دلتنگیت در سینه بر پا مانده است

غنچه ی امید وصلت در  دلم  پژمرده  شد
شاخه ای از تاسیانِ آرزوها  مانده است

لا به لای واژه های هر غزل شب ها فقط
از تو ابیاتی برای وقت رویا مانده است

جور این تنهایی ام را دفتر من می کشد
سر به روی شانه ی شعری که تنها مانده است

باز هم حک میشوی  در خاطر ایام من
باز  هم افکار حسرت های فردا  مانده است

ای صفای شعر من  ای شاه بیت این غزل
شعر هایم سطر سطر از چشم تو جامانده است
سمیه مهرجوئی