بــگـویــم کــلامــی ؛؛ بـــدون اِطالــــه ..

بــگـویــم کــلامــی ؛؛ بـــدون اِطالــــه ..
جــواز مـکافـات ؛ بــه مــا شــد حـوالــه

مـن عـنــوانِ دیـبـاچـۀ سـوگـم ، ایـنـک :
مــقـالــه نـویـسـان ؛ نـوشـتـنــد مـقـالــه

مــنــم تـاکِ نــوشْ بُــتـۀ خــوشـگــوارم
ز شُــربِ شــرابـم بـشــد مـسـت پـیـالــه

مـنـم مـردِ رنجش ؛ فـروخـوردهْ بُـغضَـم
دلازار و جـانسـوز و مـولـکـول نـالـه

من‌آن‌ رنجکشی نزدِ بغرنج ،مُچ‌ انداخت
گره خورد مُچَم با مُچَش گـشت مچالـه

من آنم که بدخـواه ؛ به گِـردَش احـاطـه
هــمـانـنــدِ خــار و خَـسَــک دورِ لالـــه

چه رَشک و چه غبطـه نبـردم ، نخوردم
به گلـبـخـت که او را ؛ بـسـوزانـده ژالــه

گـشـود چـشم چـاکـرای ذهنـم ، بدیـدم :
جـهان را چو سـطل و نـهان را زبـالـه

سَــرَنــدِ درسـت و کـجـی را تــکانــدم ..
به دردخـور گـذر کـرد و پَسـمانْـد نـخالـه
یزدان ماماهانی