مثل یک دشت ز باران بهاری سبزم

مثل یک دشت ز باران بهاری سبزم
مثل یک نغمه ز آواز قناری سبزم

گفت با ابر چنین بوته خشکیده دشت
گر تو اسفند به من خوب بیاری سبزم

هم چنین گفت سپیدار بلند مغرور
من از آن جوی که پایم شده جاری سبزم
گفت با سبز قبا زاغچه ای روی درخت
از تماشای جمالی که تو داری سبزم

من از این مژده که کم کم برسد فصل بهار
از صدای نفس صبح بهاری سبزم

سید محمد رضاموسوی