حال و هوای کاروانش فرق می‌کرد

حال و هوای کاروانش فرق می‌کرد
وقت قیامش امتحانش فرق می‌کرد

از گریه اش چشم انتظاری درد می شد
یا مثل حیدر داستانش فرق می‌کرد

می دید در قنداق اصغرها گل سرخ
مشق علمدار زمانش فرق می‌کرد

مثل ابوذر استخوان را زنده می ساخت
هر نعره در اوج بیانش فرق می‌کرد

عباس و اکبر در میان خنده اش داشت
حتی کلام مهربانش فرق می‌کرد

بی وقفه آمد عشق را عالم نشان کرد
در لحظه های بیکرانش فرق می‌کرد

او صد دعا در قدرت ایمانی اش بود
آری فقط با داستانش فرق می‌کرد...

هادی جاهد