ای دوست کجایی که ز حیرانی ما

ای دوست کجایی که ز حیرانی ما
صد دشمن شاد است و فزون شد غمها
بی بود تو نابود شدم ای شه من
رعیت چه کند لشگر ابلیس دغا
فرمانبری ات میکنم ار باز رسی
قربان تو ای مأمن هم انس و صفا
دستور بخوان تا به رهت جان بازم
ای کاش ستانی که خودت کرده عطا
آرش مسرور