در نگاهت غــرق دریا می شود گاهی دلم

در نگاهت غــرق دریا می شود گاهی دلم
مثل شبنم سر به رویا می شود گاهی دلم
بال و پر دارم ولیــــکن میل پروازم توئـی
چون نباشی مرغ عنقا می شودگاهی دلــم
همچنان با طعم باران می رســـد پائیز دل
همچوطوفان بی زوایامی شود گاهی دلـم
تارگیسوی توباری همچنان رامـــشگراست
ساده اما پر ز غـــوغا می شود گاهی دلـم
در گـــسل های دلم جا مانده صدها زلزلـه
بم که نه بوئـــین زهرا می شودگاهی دلم
هرکجا وهــر زمان دیباچـــه ای دارد چنین
پر ز آشوب و زبــــلوا می شود گاهی دلـم
هی نوشتن از تو شـد آن عادت دیرینه ام
با ردیفـــی هم مقــفا می شود گاهی دلم
کار عشـــق و کار عاشــق دلبری باشد ولی
بی قــــراری ناشکیبا مــی شود گاهی دلم
هـــــی نوشتم ازتو واز بی قرار ی های دل
در نبودت بس چه تنها می شودگاهی دلم
آخـــرین حکم رسالت بسته شد در ارغنون
دلبری همچــون حمیرا می شود گاهی دلم
زیرکانه سرکشیدی هـــرکجای ملک خویش
تائبی راضی به صهبا می شـــود گاهی دلم
مفـــرغی دارد نگاهـــــم درهیاهوی شـما
اندکی هم چون مطلا می شود گاهی دلــم
عهـــد ما هنگامه ها دارد ولیکن هــر کجا
همچنان غـــرق معما می شود گاهی دلـم

احمدمحسنی اصل