ای عشق همه بهانه از توست

ای عشق همه بهانه از توست

من خامشم این ترانه از توست

من اندوه خویش را ندانم

این گریه‌ی بی‌بهانه از توست

من می‌گذرم خموش و گمنام آوازه‌ی جاودانه از توست

چون سایه مرا ز خاک برگیر کاینجا سرو آستانه از توست

هوشنگ ابتهاج

وچشم های او

و چشم‌های او
تاریخ رنگ‌های عمودی‌ست
...
با این همه
آن‌قدر ساده است که چشمانش
جشنی‌ست در ولادت آهوها

لبخند چشم تو

لبخند چشم تو

در چشم من، وجود خدا را

آواز می‌دهد

فریدون مشیری

بی‌ عشق زیستن را، جز نیستی چه نام است؟

بی‌ عشق زیستن را، جز نیستی چه نام است؟

یعنی اگر نباشی کار دلم تمام است

زیباتر از نگاهت نتوان سرود شعری

شعر تو، شاعر من، کامل‌ترین کلام است

حسین منزوی

دخترپرتقالی

فکر نمی‌کنم چیزی به اندازه خنده‌ واگیر داشته باشد.
غم و اندوه هم می‌تواند واگیر داشته باشد.
اما ترس چیز دیگریست،
ترس نمی‌تواند به راحتی شادی و غم سرایت کند
و این بسیار خوب است.
ما با ترس هایمان کمابیش تنهاییم.

تو عاشقانه‌ترین نام

تو عاشقانه‌ترین نام

و جاودانه‌ترین یادی

تو از تبار بهاری تو باز می‌گردی

تو آن یگانه‌ترین رازی

ای یگانه‌ترین

تو جاودانه‌ترینی

برای آنکه نمی‌داند

برای آنکه نمی‌خواهد

برای آنکه نمی‌داند و نمی‌خواهد

تو بی‌نشانه‌ترین باش

ای یگانه‌ترین

محمود مشرف آزاد تهرانی

نه در سر غیر سودای تو باشد

نه در سر غیر سودای تو باشد

نه در دل جز تمنای تو باشد

به کس غیر از تو نگشایم در دل

که جای غیر یا جای تو باشد

مشتاق اصفهانی

انقدر برده بودمت به گذشته

انقدر برده بودمت به گذشته
که انگار دیگر نمی‌شناختمت
‏هر چیز قاعده‌ای دارد
‏جز عشق
‏و عشق، انگار تا ابد بی‌قاعده است.