همچو سروی بلند

همچو سروی بلند
ریشه دردل خاک
خاک تلخ وسرد
بی باک.و استوار
من به امیدزیسته ام
....
همچو قایقی پی ساحل
درحریم تلخ زیستن
به غروب تیره آفتاب خسته مینگرم
به صدای ماهی هایی که تشنه اند
به وسعت بیکران یک اندوه
من به هیاهوی موج های بی نشان دل بسته ام
در روزن رویایی سپید
پی قاصدکی شاید
من به دنبال نویدبارانم
....
همچو‌ پروانه ای
پی بهارمیگردم
به دنبال آرزویی که در دل سنگی نهفته
پی بوی خوش عاشقی
من به نور فانوسک خاموش دل بسته ام
وصدای زاغکی تنها
صدایم میکند
اینجا سرزمین کلاغهاست

علیرضامعصومی