مثل دریایی که زیبایی، زلالی چون آب

مثل دریایی که زیبایی، زلالی چون آب
چشم من جاشو و چشمت خاطرم را گرداب

دست خود را برده ام تا عمق دریای سیه
قایقی کِی دیده امواجی چنین جذاب

گنج خوشبختی سراسر پر از مرواریدست
گنج لبخندت به روی طاقچه ی دل شد قاب

خاطرات گرچه در شعرم ندارد جایی
تا دلت خواهد خیالاتم شده شعری ناب

شعر می گویم که زیبا بخوانی آن را
شعر من همچون دلم دریاست آن را دریاب

امیر جهان آرا