منم آن مرغ شیدا سر که هر دم رو به آوازم

منم آن مرغ شیدا سر که هر دم رو به آوازم
ز شوق دوست می‌نالم، ز عشق او به پروازم

به بزم عاشقان دلبر، سرِ هر گوشه بنشستم
که در میکده‌ی عشقش، چو ساقی مست و دمسازم

به کوی جانفزای او، نظر کردم به دل گفتم
که خاک راه جانانم، ز دنیا دل نمی‌سازم

خرابم کن که سرمستم، ز شوق یار سرشارم
مگر ساقی دهد جامی، که جان بر او بسپارم

به شوق یار می‌خوانم، به شوق او جهان بینم
مرا این دل به کویش برد، که بر دردش دوا سازم

چو فاضل با خیال او، نشستم در رهِ حیرت
به هر شعری که گفتم من، نشان عشق آغازم

ابوفاضل اکبری